- ای مردم! شما (همگی) نيازمندان (فقرای) به خدا هستيد، تنها خداوند است كه بی نياز و شايسته هرگونه حمد و ستايش است.
فقیر به کسی میگویند که از خود ستون فقرات محکمی ندارد که متکی به آن بایستد و انسان از خود هیچ ندارد.
انسان، از یک سو فقیر و نیازمند است و از سویی دیگر فطرتاً عاشق کمال میباشد؛ لذا همیشه برای رفع نیازهایش، نگاه به بیرون از خود دارد و دست نیازش به طرف دیگران بلند میشود؛ مانند کسی که نیاز به علم دارد و به سوی معلم و کتاب میرود؛ یا نیاز به نان دارد و به نانوایی میرود؛ یا نیاز به همسر دارد، و این نیازش با همسر مرتفع میگردد و ... .
اما، خداوند سبحان متذکر میگردد که شما فقیرانِ خدا میباشید «أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ» و دیگرانی که چشم امید به الطفات آنان دارید، همه مخلوق و فقیرانی چون خود شما هستند و در نهایت نقش «وسیله» و «واسطه» را ایفا میکنند.
بنابراین، اگر آدمی در نیازهایش خدا را نخواند و از او نخواهد، حتماً دیگران را شریک قرار میدهد و آنان را میخواند و از آنان میخواهد!
*- شاید برای برخی این سؤال یا شبهه پیش آید که ما دائم دیگران را میخوانیم و از آنان میخواهیم، از جمله اهل عصمت علیهم السلام را میخوانیم و حاجاتمان را به آنان عرض مینماییم! اما باید دقت نمود که به آن بزرگواران نیز به عنوان برترین وسایل قرب به خداوند متعال نگاه میکنیم، نه کسانی که بتوانند از جانب خود کاری کنند؛ چنان که در دعای توسل میگوییم: «تَوَسَّلْنا بِكَ إِلَى اللّٰهِ - توسل میکنیم به تو، به سوی خدا» و وسیله جستن به سوی او، امر خودش به بندگان مؤمنش میباشد:
- ای كسانی كه ايمان آوردهايد پرهيزگاری پيشه كنيد و وسيلهای برای تقرب به خدا بجویید و در راه او جهاد كنيد، باشد كه رستگار شويد.
خداوند سبحان، به ما امر نموده و از ما دعوت نموده که همیشه و در هر حال و کاری، او را بخوانیم و از او بخواهیم؛ و البته استجابت را نیز وعده نموده است و وعدۀ او صادق است و حتماً محقق میگردد: «وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ - و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا اجابت کنم شما را» (غافر، 60)
بیتردید، خدایی که امر و دعوت به دعا مینماید، باب استجابت را نیز میگشاید. اگر به کسی توفیق خواندن و خواستنش از خودش را بدهد، حتماً استجابتش مینماید؛ لذا حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند: «خداوند عزّ و جلّ، باب درخواست (و دعا) را به روى هيچ كس نگشود كه باب اجابت را به روى او بسته باشد».
●- ماه مبارک رمضان، یک فرصت استثنایی، ماه عبادت، ماه یاد خدا، ماه خواندن او و خواستن از اوست که اجابتش حتمی است. پس، این فرصت را غنیمت بشماریم.
*- توجه داشته باشیم که «دعا»، درخواست است و فرمان نیست که ما صادر کنیم و او اطاعت و اجرا نماید؛ لذا ممکن است درخواستهایی داشته باشیم که مبتنی بر علم و حکمت او و نیز شرایط و مقتضیات، عیناً اجابت نشود، اما دعا به درگاه او، پوچ و بیحاصل نمینماند و حتماً بهتر و بیشترش را میدهد. مِثل کسی که از خدا پول بخواهد، اما به مصلحت او نباشد یا مقتضیاتش ایجاب نکند، اما خداوند به او هدایت، سلامتی و عمر بیشتر بدهد و یا نیازش را به گونهای دیگر برطرف نماید.