بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ       

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ و صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ. 

سلام دوستان؛

طاعات و عبادات قبول؛ و البته که "عبادت" در این ماه مبارک، فقط به روزه گرفتن نیست و چه بسا برخی عذر شرعی داشته باشند و به حکم  خدا روزه نگیرند؛ و روزه نیز فقط به نخوردن و نیاشامیدن و اجتناب از مبطلات روزه نیست؛ بلکه ورود به ضیافت الله و میهمان خدا شدن است.

برخی اشکال می‌کنند که چرا ما نمی‌توانیم با خدای خود، به صورت مستقیم صحبت کنیم و از هر چه که دلمان می‌خواهد با او سخن بگوییم و حتماً باید به اهل عصمت علیهم السلام متوسل شویم؟!

خب، این اشکال (یا شبهه)، از اساس نادرست است؛ چرا که بندگان  خدا، همیشه مستقیماً با او سخن می‌گویند، بدون هیچ واسطه‌ای؛ مگر این که بخواهیم بگوییم «هیچ عملی بدون وسایل و وسائط و مجرای خود، انجام نمی‌پذیرد»، مانند آن که به هنگام دعا نیز بالاخره به کلمات، مفاهیم، کلام و صدا متوسل می‌شویم، یا هنگام نماز برای قرب الهی، به همان نماز متوسل می‌شویم، و تمامی عبادات آدمی، وسیله است و نه هدف؛ و توسل به اهل عصمت علیهم السلام نیز بر اساس همین قواعد و در همین راستا صورت می‌پذیرد و به همین دلیل است که خطاب به بندگان مؤمنش (نه همه کس)، که می‌خواهند با او ارتباط برقرار کنند، بندگی کنند تا به مراتب بالاتر صعود نموده و مقرب‌تر گردند، فرمود:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (المائدة، 35)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد! و وسيله‌اى براى تقرب به او بجوئيد! و در راه او جهاد كنيد، باشد كه رستگار شويد!

بنابراین، خداوند متعال، هر کدام از ما را برای خودش خلق کرده و امر به ارتباط مستقیم نموده است. امیرالمؤمنین، حضرت امام علی علیه السلام، در نامه‌ای خطاب به فرزندشان می‌فرمایند:

وَ اعْلَمْ اَنَّ الَّذى بِيَدِهِ خَزائِنُ السَّمواتِ وَ الأرْضِ قَدْ اَذِنَ لَكَ فِى الدُّعاءِ، وَ تَكَفَّلَ لَكَ بِالإجابَةِ؛

آگاه باش آن که خزائن آسمان‌ها و زمین در اختیار اوست به تو اجازه دعا داده، و اجابت آن را ضمانت نموده است؛

وَ اَمَرَكَ اَنْ تَسْاَلَهُ لِيُعْطِيَكَ، وَ تَسْتَرْحِمَهُ لِيَرْحَمَكَ؛

و دستور داده از او بخواهى تا ببخشد، و رحمتش را بطلبى تا رحمت آرد؛

وَ لَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُهُ عَنْكَ وَ لَمْ يُلْجِئْكَ اِلى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ اِلَيْهِ؛

و بین خودش و تو کسى را حاجب قرار نداده و تو را مجبور به توسل به واسطه ننموده است.

(نهج البلاغه، نامه 31)

حال، از شعارها، جوّسازی‌ها، ضدتبلیغ‌ها و سخنان پوچ و غیر مستند بگذریم و به دعاهایی که از همین اهل عصمت علیهم السلام یاد گرفته‌ایم، نگاهی بیندازیم و ببینیم که ما کجا خداوند متعال را به واسطه خوانده‌ و می‌خوانیم؟! از نماز گرفته تا تلاوت قرآن مجید که کلام الله و سخن خدا  با ماست، تا دعاها، که قرآن صاعد و سخن ما با پروردگار عالمیان است، همه گفتگوی مستقیم ما با خداوند سبحان و منّان می‌باشد؛ و اساساً "الّلهُمَّ، یا الله، یا ربّ، یا ارحم الراحمین" و یا هر اسم دیگری از او را که صدا می‌زنیم؛ ارتباط و گفتگوی مستقیم ما با او آغاز می‌شوذ. حتی صلوات بر محمد و آل محمد، ارتباط و گفتگو و دعای مستقمیم ما با اوست، چنان که با «الّلهُمَّ» شروع می‌شود و مستقیماً از او می‌خواهیم: «الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم».

آیا در دعاهای معظمی چون: دعای کمیل، دعای مجیر، دعای یستشیر، دعای سمات ... و سایر دعاها، رجوع به واسطه‌ای یافت می‌شود، یا همه گفتگوی مستقیم ما با اوست؟ بله، یک موقع او را قسم می‌دهیم که «بِرَحمَتِکَ» قبول و مستجاب بفرما؛ یک موقع می‌گوییم: «به حق محمد و آل محمد صلوات الله علیه و آله مستجاب بفرما»؛ اینها نیز ارتباط و گفتگوی مستقیم خودمان با اوست و برای قرب بیشتر، برداشته شدن موانع استجابت، سرعت در استجابت و ...، او را به اسم‌هایش و به کلامش (به حق قرآن کریم) و به آبرو داران و بندگان مقربش قسم می‌دهیم؛ ولی باز این ما هستیم که در گفتگوی مستقیم با او، قسم می‌دهیم.

به دعاهای مشهور ماه مبارک رمضان دقت کنیم که همه ارتباط و گفتگوی مستقیم ما با خداوند سبحان و کریم است:

«یا عَلِیُّ یا عَظیمُ یا غَفُورُ یا رَحیمُ اَنْتَ الرَّبُّ الْعَظیمُ الَّذی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیءٌ ...»

ترجمه: ای بلندمرتبه، ای بزرگ، ای آمرزنده، ای مهربان، تویی پروردگار بزرگی که چیزی همانندش نیست ... .

«اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَى أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ * اللَّهُمَّ أَغْنِ كُلَّ فَقِيرٍ * اللَّهُمَّ أَشْبِعْ كُلَّ جَائِعٍ‏ ...»

ترجمه: بار الها! تو بر اهل قبور نشاط و سرور عطا كن * خدايا هر فقير را بى‏ نياز گردان * خدايا هر گرسنه را سير گردان ... .

در ابتدای دعای دیگری از امام صادق علیه السلام، سخن‌مان با خداوند منّان را چنین آغاز می‌نماییم:

«أَللّهُمَّ إِنِّي بِكَ وَمِنْكَ أَطْلُبُ حَاجَتِي، وَمَنْ طَلَبَ حَاجَةً إِلَىٰ ٱلنَّاسِ فَإِنِّي لاَ أَطْلُبُ حَاجَتِي إلاَّ مِنْكَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ ...»

ترجمه: خدایا، من به وسیله‌ی تو از تو حاجتم را درخواست می‌کنم و هرکه حاجت خویش از مردم بخواهد همانا من حاجتم را نمی‌خواهم مگر از تو، یگانه‌ای، شریکی برای تو نیست ... .

و هم چنین است دعاهایی که در تعقیب نماز صبح و سایر نمازها توصیه و تعلیم شده است و هم چنین است، تمامی دعاها. حتی دعای "توسل" با "اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ وَأَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ" شروع می‌شود و سپس به چهارده معصوم علیهم السلام متوسل می‌شویم که ما را نزد خداوند متعال، شفاعت و دعا بفرمایند، چنان که حتی به یک دیگر نیز التماس دعا می‌گوییم.

بی‌تردید اگر از اهل عصمت علیهم السلام چیزی بخواهیم، آنان را در استجابت و اعطای درخواست‌مان مستقل نمی‌دانیم، و می‌دانیم خداست که می‌دهد و جز او کسی از خود چیزی ندارد که بخواهد به دیگری نیز بدهد. آیا ما به معلم، پزشک، مهندس، وکیل، کارفرما، کارگر و ... رجوع نمی‌کنیم و چیزی از یکدیگر و یا آنها نمی‌خواهیم؟! خب، اگر آنها را در برآوردن نیاز و اعطای چیزی مستقل بدانیم که شرک می‌شود!

بنابراین، تمامی ارتباطات و گفتگوی ما با خداوند متعال، چه تکبیر و تسبیح باشد، چه استغفار و توبه باشد، چه دعا در حوائج گوناگون مادی و معنوی باشد، ارتباط و گفتگوی مستقیم ما با او می‌باشد.

پس، انسان عاقل و مؤمن، این مقام و عظمتی را که خدا به او داده تا بتواند با خالق، مالک، رب و رازقش مستقیم گفتگو نماید، قدر می‌‌داند و فرصت‌ها را از دست نمی‌دهد.

خداوندا! چقدر به من لطف و کرم نمودی، چقدر مرا بزرگ داشتی، چقدر مرا دوست داری، چقدر مشتاق آمدن من و گفتگوی مستقیم من با خودت هستی، که به رغم کوچکی و ناچیزی من، و به رغم این همه گردنکشی و گناه، و به رغم این همه جهالت (بی‌خردی) و نادانی و خلاصه این همه ضعف و زبونی در پیشگاهت، به من اجازه و توفیق دادی که به محضر با عظمت تو بیایم، مستقیماً تو را مخاطب قرار دهم و بگویم: «اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ – خدایا، من از تو می‌خواهم».

التماس دعا

مشارکت و هم افزایی / موضوع و نشانی لینک متن، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی

یادداشت:

گفتگوی مستقیم با خداوند سبحان؛ آن هم در ماه مبارک رمضان که میهمانان اوییم

نشانی لینک:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10314.html

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

      

کلمات کلیدی:  یادداشت   رمضان