پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): از این "می‌گویندها"، بسیار است که اگر بخواهید خود را مخاطب آنها قرار دهید، عمر شریف بر باد می‌رود، و اگر منفعل شده و اثر بپذیرید نیز عقلانیت، جایش را به دهن‌بینی، سطح‌نگرانی و خرافه‌گرایی می‌دهد!

●- در کدام برهه‌ی تاریخ باستان، ایرانی‌های به هنگام تولد فرزند، چنین عمل نیکویی انجام می‌دادند و درختی می‌کاشتند؟ چه کار خوبی می‌کردند، ای کاش همچنان ادامه می‌دانند. اسلام نه تنها مانع از تداوم سنت‌های حسنه در میان اقوام و ملیت‌ها نگردیده، بلکه به تداوم آن تشویق هم می‌نماید.

●- اگر این کار نیکو، سنت ایرانیان بود، چرا ترک کردند؟! آیا اسلام مزاحم‌شان شده بود؟! به کدام سند؟! پس چرا چهارشنبه سوری را ترک نکردند، در حالی که با عقل سالم و دین خدا، منافات دارد؟!

●- مگر اسلام فرموده است که دیگر درخت نکارید و به جایش گوسفندی را عقیقه کنید؟!

●- هر کسی اکنون نیز می‌تواند، به هر دلیل و بهانه‌ای، و حتی بدون مناسبت، درختی بکارد.

●- گوشت حیواناتی چون گوسفند و گاو، از مهم‌ترین منابع تغذیه‌ی نوع بشر می‌باشد، بنابراین در هر ساعت، صدها هزار گاو و گوسفند (به قول شما زبان بسته)، برای کباب کردن یا تهیه‌ی خوراک‌های گوناگون، کشته می‌شوند. حال مردم برای تأمین آن چه کنند، بروند درخت بکارند؟! یا فقط "عقیقه" را چون یک دستور دینی است ترک کنند و به جایش درخت بکارند؟!

نکته:

بنابراین دقت نمایید که هدف از این شایعات و شبهات، نه پرورش و کشتار چهار پایان (دامداری) و پرندگان، خزندگان و ماهیان دریایی است و نه درخت‌کاری، کشاورزی و زراعت؛ بلکه از یک سو ضد تبلیغ علیه اسلام، با عوامفریبی می‌باشد و از سوی دیگر، جایگزین سازی برای احکام الهی – یعنی: این به جای آنهای من درآوردی!

سخن از ایرانی‌های قدیم و جدید نیز بهانه است، برای تحریک حس ناسیونالیستی و ارجح نشان دادن قومیت به دین الهی!

وگرنه کسی مانع ایرانیان نشد و نمی‌گردد که هنگام تولد فرزند، درخت نیز بکارند.

اهمیت درختکاری در اسلام:

اگر بخواهیم فقط احادیث مربوط به اهمیت درختکاری و سفارش به کشاورزی، زراعت و دامپروری را بنویسم، خودش یک کتاب قطور می‌شود.

درختکاری، نه تنها در اسلام عزیز بسیار توصیه شده، بلکه اگر در راه خدا باشد، از عبادات بسیار ارزشمند، مقبول و باقیات الصالحات قلمداد شده است.

●- پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، درختکاری را از مصادیق صدقه جاریه شمرده و فرمودند: مسلمانی نیست که درختی بکارد یا زراعتی انجام بدهد که انسان یا پرنده یا چارپایانی از آن تغذیه کنند، مگر آنکه برای او صدقه‌ای شمرده شود. (مستدرک الوسائل جلد 13ص 460)

●- امیرالمؤمنین علیه السلام، همانگونه که به علم، حکمت و عدالتش معروف است، به درختکاری و ایجاد نخلستان‌ها و حفر چاه آب برای آبیاری آنها نیز معروف می‌باشد. مشهور است که ایشان شصت هزار درخت کاشته‌اند (مقدمه نخج الفصاحة،‌چاپ دوم،‌ص 84) - آیا ایشان فرزندی نداشتند و یا عقیقه‌ای برای آنها ننموده‌اند؟!

●- امام صادق علیه السلام فرمودند: شش چیز است كه مومن پس از مرگ خود از آن سود می‌برد: فرزند صالح كه برایش آمرزش خواهد، قرآنی كه خوانده شود، چاه آبی كه حفر نماید و درختی كه بكارد و صدقه آبی كه جاری سازد و روش نیكی كه از آن پیروی شود. (امالی شیخ صدوق، ص 169)

●- امام صادق علیه السلام فرمودند:

«اِزرَعُوا و اغرِسُوا وَاللّه ِ ما عَمِلَ النّاسُ عَمَلاً اَجَلَّ و لاأطیَبَ مِنهُ»؛ (بحارالأنوار ، ج ، ص 68)

ترجمه: كشت كنید و درخت بنشانید؛ به خدا قسم آدمیان كارى برتر و پاک‌تر از این نكرده‌اند.

ارحجیت:

●- احکام الهی، هر چه که باشند و در هر موضوع و امری، به آرای شخصی ارجحیت دارند؛ چرا که خالق، مالک و رب علیم و حکیم اوست.

●- مقایسه در اینجا هیچ موضوعیتی ندارد، چرا که اسلام نفرمود: "دیگر درخت نکارید و بروید عقیقه کنید"! برای درختکاری، سفارشات و تأکیدات فراوان دارد و برای تولد فرزند نیز فرمود: عقیقه کنید و دیگران را اطعام نمایید.

●- چون مقایسه موضوعیت ندارد، ارجح دانستن یکی بر دیگری نیز موضوعیتی ندارد؛ مگر آن که گفته شود: درختکاری به جای خودش نیکوست و عقیقه نیز به جای خودش نیکوست و هیچ دستور و نیازی برای جابجایی وجود ندارد.

●- پس موضوع، همان ضد تبلیغ و دین‌سازی [این به جای آنهای من درآوردی] است. کار شیاطین، فقط بدل زدن است!

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

می‌گویند: در ایران باستان، پدر و مادر، هنگام تولد فرزند، درختی می‌کاشتند، اما اسلام گفته که یک حیوان زبان بسته را بکشید (عقیقه)؟!

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9113.html

 

 

 

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام